Υπάρχει μόνο η βούληση κάθε χώρας να τα υπερασπίσει χωρίς υποσημειώσεις, εφαρμόζοντας παράλληλα το Διεθνές Δίκαιο, όλως ιδιαιτέρως εάν το έχεις καταστήσει σημαία της διεθνούς πολιτικής που επιλέγεις… όλα αυτά εμπεριέχουν πάντα ρίσκο.
Όποιος γνωρίζει βέβαια πολιτική επιλογή δίχως ρίσκο, ας μας ενημερώσει. Εκτός κι αν θεωρηθεί ότι δεν ευθυνόμαστε εμείς για την οικοδόμηση της πεποίθησης στον αντίπαλο πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, πεπεισμένος ότι η Ελλάδα θα υποχωρήσει για να αποφύγει πάση θυσία τον πόλεμο.
Κανείς δεν αναρωτιέται για το πως θα δικαιολογούσε η Τουρκία την προσφυγή σε γενικευμένη στρατιωτική βία για την κατάρριψη ενός UAV, μετά από προειδοποιήσεις και ξεκαθάρισμα προς όλους του τι θα ακολουθήσει…
Το Διεθνές Δίκαιο εξασφαλίζει κάποια δικαιώματα. Εάν δεν τα υπερασπίζεις, στην πράξη οι υπόλοιποι τείνουν να πιστέψουν ότι τα απεμπολείς. Και η Τουρκία στο Διεθνές Δίκαιο ισχυρίζεται ότι βασίζει τις πράξεις της.
Και τα εφαρμόζει στην πράξη για να πείσει ότι το εννοεί, αναγορεύοντας εαυτόν σε αυθεντικό ερμηνευτή του Διεθνούς Δικαίου, αρνούμενη σε οποιονδήποτε άλλον διεθνή θεσμό να εκφέρει άποψη επί της ερμηνείας της.
Μήπως στην περίπτωση των παραβιάσεων του εναέριου χώρου της Ελλάδας και των παραβάσεων των κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας, όπως αυτοί έχουν καθοριστεί από τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) και έχει υπογράψει και η Τουρκία, η Ελλάδα έχει μία και μοναδική επιλογή; Την κατάρριψη; Διότι διά της ανοχής μιας επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς, αυτή στο τέλος θα δημιουργήσει τοπικά ένα “νέο δίκαιο”;
Μόνη επιλογή της Ελλάδας επομένως, δεν είναι άλλη από την κατάρριψη των τουρκικών UAV. Την άποψη αυτή το DP την έχει αιτιολογήσει στηριζόμενο στους διεθνείς κανονισμούς που ισχύουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεκτό και ισχυρό το επιχείρημα ότι θα “ρίχναμε νερό στον μύλο” του Ερντογάν, διότι ακριβώς αυτό επιθυμεί.
Ένα επεισόδιο που θα χρεωθεί η Ελλάδα για να επιχειρήσει διά του στρατιωτικού καταναγκασμού να μας οδηγήσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, με το μενού να περιέχει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, εάν όχι και την ίδια την κυριαρχία.
Μήπως όμως υπάρχει και άλλη ανάγνωση; Ακριβώς επειδή οι βασικοί Σύμμαχοι της Ελλάδας δεν επιθυμούν αποσταθεροποίηση μέσω μιας ελληνοτουρκικής κρίσης, λόγω του μετώπου με τη Ρωσία στην Ουκρανία, αλήθεια πιστεύουμε ότι θα ανεχθούν μια τέτοια κατάσταση επειδή έπεσε ένα UAV σε μια από τις χιλιάδες διελεύσεις πάνω από ελληνικό έδαφος που δεν θα ανεχόταν καμία χώρα στον κόσμο;
Ναι, προφανώς θα δυσαρεστήσει τους Συμμάχους το να υποχρεωθούν να ασχοληθούν με αυτό. Μήπως όμως ακόμα και η πρόκληση αυτής της δυσαρέσκειας θα οδηγήσει στην ανάγκη να ξεκαθαριστεί η στάση τους σε κάτι που οι ίδιοι δεν θα είχαν επιτρέψει ποτέ να τους συμβεί; Είναι λογικό, για τη Συμμαχία, η σύγκρουση με τη Ρωσία να έχει προτεραιότητα έναντι των ελληνοτουρκικών.
Αυτό που δεν είναι λογικό, είναι το να αποτελεί προτεραιότητα και για την Ελλάδα. Διότι εάν “σωστή πλευρά της Ιστορίας” είναι προτεραιοποίηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία έναντι της εκτός ελέγχου αμφισβήτησης της κυριαρχίας σου, αυτό γίνεται αντιληπτό διεθνώς, ως επιθυμία μετακύλισης της ευθύνης για την υπεράσπισή της σε άλλους.
Κι αυτό, στη Δύση ιδιαίτερα, δεν είναι πολύ δημοφιλές. Και στην Ουκρανία δι’ αντιπροσώπου πολεμάει…
Η αλήθεια είναι ότι για άλλη μία φορά, αρχής γενομένης από το τέλος της περασμένης δεκαετίας που καταγράφηκαν οι πρώτες πτήσεις τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών εντός του FIR Αθήνας, και του ελληνικού εναέριου χώρου μέχρι σήμερα, η Τουρκία έχει αφεθεί να ενεργεί όπως επιθυμεί, αδιαφορώντας πλήρως για την ελληνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα και φυσικά και για το Διεθνές Δίκαιο.
Εισερχόμενη με αεροσκάφη της επανδρωμένα και μη, εντός του FIR Αθηνών, χωρίς την κατάθεση σχεδίων πτήσης, χωρίς να παρέχει δηλαδή όπως είναι υποχρεωμένη, κρίσιμες πληροφορίες για την ασφάλεια των πτήσεων όπως το ποια ώρα θα εισέλθουν τα αεροσκάφη της, από ποιο σημείο, σε ποιο ύψος, με ποια πορεία και ποια διαδρομή θα ακολουθήσουν, αρνείται να δώσει λόγο στις αρμόδιες ελληνικές Αρχές για το που και για ποιο χρονικό διάστημα θα πετάξουν τα αεροσκάφη της. Θέτει έτσι σε κίνδυνο τις διερχόμενες εμπορικές πτήσεις και όχι μόνο.
Πρόκειται για ατιμώρητη καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου, μέσω της μη υπακοής στους κανονισμούς του ICAO που, επαναλαμβάνουμε, και η ίδια η Τουρκία έχει υπογράψει. Επομένως, πρόκειται και για ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας που κατοχυρώνεται από αυτό. Με άλλα λόγια, δηλώνει ότι θα πετάει όπου θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει, εντός ελεγχόμενου από την Ελλάδα εναέριου χώρου. Ακόμη και εθνικού!
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα που αποτελεί και μοναδικό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο, αντιτάσσεται ότι η Τουρκία αναζητά αφορμή ή αφορμές για ένα θερμό επεισόδιο, μία επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας, διότι αυτό που θα ακολουθήσει διπλωματικά θα είναι χειρότερο. Το να μη δώσουμε αφορμή στην Τουρκία έχει αναχθεί σε απόλυτη “εθνική στρατηγική”!
Άρα και δεν πρέπει να καταρρίψει κανένα τουρκικό UAV και να ανεχθεί ξανά μια τέτοια κατάσταση. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτή καθαυτή η αντίληψη έχει οδηγήσει την Τουρκία στο να πιστεύει πως θα κλιμακώνει αενάως ατιμώρητη; Απόβαση… στα Τουρκοβούνια και το Τουρκολίμανο περιμένουμε για να αντιληφθούμε ότι πρέπει να αντιδράσουμε; Ή και τότε θα περιμένουμε συμμαχική επέμβαση;
Η σημερινή κατάσταση δεν είναι τίποτε άλλο παρά λογική συνέχεια της καταγεγραμμένης μας αντίδρασης στο τουρκικό Casus Belli σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων. Κατά συνέπεια, μήπως η Ελλάδα παρανομεί αφενός, μη τηρώντας το Διεθνές Δίκαιο και ξεχνώντας ότι έχει αναλάβει την υποχρέωση να το εφαρμόζει στην περιοχή για λογαριασμό της διεθνούς κοινότητας; Υποχωρεί για άλλη μια φορά μπροστά στην απειλή χρήσης βίας από την Τουρκία, μη καταρρίπτοντας τα τουρκικά UAV που παρανομούν. Όσο κι αν προσπαθούμε να δώσουμε εναλλακτικές ερμηνείες και “λύσεις” στο πρόβλημα,απλώς συγκαλύπτουμε την απροθυμία μας.
Σε περίπτωση που η Ελλάδα αρχίσει να καταρρίπτει τα τουρκικά UAV εφαρμόζοντας τους διεθνείς κανονισμούς ασφαλείας πτήσεων που αποτελεί εθνική υποχρέωση έναντι της διεθνούς κοινότητας, ασκώντας παράλληλα το δικαίωμα υπεράσπισης του εναέριου χώρου της, η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα. Το πιθανότερο είναι ότι θα αναδιπλωθεί. Αλλιώς θα έπρεπε να πληρώσει το τίμημα των επιλογών της.
Η Ελλάδα εν κατακλείδι δεν έχει παρά να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο και να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Όταν αποφασίσει να το κάνει τότε θα πάψει και η Τουρκία να συμπεριφέρεται επεκτατικά, όπως πράττει εδώ και πολλές δεκαετίες. Ως τζάμπα-μάγκας της ανατολικής Μεσογείου δηλαδή. Απουσία συνεπειών…
Πηγή: defence-point.gr