Παράλληλα, βρέθηκε ότι οι άνθρωποι βασίζουν τις αποφάσεις τους περισσότερο στην υποκειμενική μνήμη, στο πώς νιώθουν δηλαδή για μια ανάμνηση, παρά στην ακρίβεια της ανάμνησης, καθώς όταν έχουμε μια ανάμνηση επαναφέρουμε συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με το πού, πότε και με ποιόν.
«Η μελέτη κάνει τη διάκριση ανάμεσα στο πόσο καλά θυμόμαστε και στο πόσο καλά νομίζουμε ότι θυμόμαστε και δείχνει ότι, η λήψη αποφάσεων βασίζεται κυρίως στην υποκειμενική αξιολόγηση των δεδομένων της μνήμης», είπε η Σιμόνα Γκέτι, μία από τους συγγραφείς της μελέτης και καθηγήτρια στο τμήμα Ψυχολογίας στο Κέντρο Νου και Εγκεφάλου του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις.
Σε ένα παράδειγμα από την πραγματική ζωή, ένα άτομο μπορεί να έχει μια ανάμνηση από μια έξοδο με φίλους. Κάποιες από τις λεπτομέρειες της ανάμνησης ίσως είναι ανακριβείς, αλλά μπορεί το άτομο να νιώθει έντονη αυτή την ανάμνηση, και έτσι ίσως αποφασίσει να ξαναβγεί με τους ίδιους φίλους.
Από την άλλη, αν κάποιος έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί παρόμοια εργαλεία για να κάνει επιδιορθώσεις στο σπίτι, οι αναμνήσεις του σχετικά με αυτά τα αντικείμενα μπορεί να είναι αρκετά λεπτομερείς.
«Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος διαμορφώνει έντονες υποκειμενικές αναμνήσεις και αποφάσεις σε σχέση με τη μνήμη, θα μας βοηθήσει να μάθουμε να αξιολογούμε τα στοιχεία της μνήμης έτσι ώστε να παίρνουμε πιο αποτελεσματικές αποφάσεις στο μέλλον», δήλωσαν οι ερευνητές.