Πιστοί από κάθε γωνιά της Ηπείρου και όχι μόνο έχουν κατακλύσει και φέτος την πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης για την ολονύχτια αγρυπνία στη χάρη της Θεοτόκου.
Όπως κάθε χρόνο η αγρυπνία ξεκίνησε στις 21.00 και θα τελειώσει τις 06.00 το πρωί της 15ης Αυγούστου.
Στη συνέχεια, θα τελεστεί δεύτερη Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι την 15η Αυγούστου, η οποία θα ξεκινήσει το πρωὶ στις 07:30 και θα λάβει τέλος περίπου στις 10:30.
Σημειώνεται ότι φέτος λόγω προβλήματος υγείας δεν παρίσταται ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.Ανδρέας .
Στο μήνυμά του για την 15η Αυγούστου αναφέρει μεταξύ άλλων :
" Τόν Δεκαπενταύγουστο, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἑορτάζουμε τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὅμως, ὁ θάνατος καί ἡ Μετάσταση τῆς Παναγίας μας στόν Οὐρανό, δέν συνοδεύεται μέ κλάματα καί θρήνους καί δάκρυα, ἀλλά μέ πανευφρόσυνη χαρά καί μέ πανηγυρικές ἐκδηλώσεις.
Παντοῦ, σ’ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα, οἱ πιστοί συνωστίζονται στούς μεγάλους Ναούς ἤ στά ταπεινά ἐξωκκλήσια ἤ στά Μοναστήρια, πού ἔχουν ἱδρυθῆ ἐπ’ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου, καί μέ Λειτουργίες, μέ προσευχές καί Λιτανεῖες τιμοῦν τό σεπτό πρόσωπο Ἐκείνης, πού ἀξιώθηκε νά γίνῃ ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστού Πράγματι!
Ἡ Παρθένος Μαριάμ ἔγινε ὁ πανάγιος Ναός τοῦ Θεοῦ, πού «ἐδάνεισε στόν Κύριο σάρκα ζωοποιημένη ἀπό ψυχή μέ λογικό, νοῦ καί θέληση», ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Καί εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι γύρω ἀπό τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου καί ἄλλοι πατέρες καί ἱεροί ὑμνογράφοι ἔχουν γράψει ὑπέροχα ἐγκώμια καί λυρικότατους θεοπρεπεῖς ὕμνους.
Ἑπομένως, ὁ εὐσεβής Ὀρθόδοξος λαός τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά γιορτάζῃ καί νά πανηγυρίζῃ τήν μεγάλη αὐτή Θεομητορική ἑορτή, διότι ὁ θάνατος τῆς Παναγίας μας δέν ἦταν ἕνας συνηθισμένος θάνατος, ἀλλά ἦταν θάνατος καί ἐκδημία πρός τόν Θεό, ἦταν θεία μετάσταση.
Ὁ τάφος δέν μποροῦσε νά κρατήσῃ μέσα στήν παγερότητα καί τό σκοτάδι του τήν Θεοτόκο, τήν ἔμψυχη αὐτή κιβωτό τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ.
Τό ὅτι, μάλιστα, δέν ἔχει διασωθῆ τό πανακήρατο σῶμα της, εἶναι λίαν σαφής ἀπόδειξη, ὅτι μετετέθη μέ τό σῶμα στήν ἄφθαρτη μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ, μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ ὁ πεπερασμένος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.
Η Ιερά Μονή Μολυβδοσκέπαστης
Η Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης είναι βυζαντινό μοναστήρι, που βρίσκεται δίπλα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, 20χιλ. από την Κόνιτσα. Το προσωνύμιό της (Μολυβδοσκέπαστη) οφείλεται στο γεγονός ότι η στέγη του καθολικού της ήταν σκεπασμένη με φύλλα μολύβδου.
Είναι ανδρικό μοναστήρι και εορτάζει το Δεκαπενταύγουστο. Η μονή είναι χτισμένη κοντά στο σημείο όπου ενώνεται ο ποταμός Αώος με τον Σαραντάπορο, 400 μ. από την ελληνοαλβανική μεθόριο.
Η Ι. Μονή ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ΄ Πωγωνάτο (668 – 685), καθώς επέστρεφε από εκστρατεία στη Σικελία (671 – 672). Εφτά αιώνες αργότερα, στις αρχές του 14ου αιώνα, ανακαινίσθηκε από τον Ανδρόνικο Κομνηνό Μέγα Δούκα Παλαιολόγο, που ήταν ο εγγονός του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Κομνηνού Δούκα.
Περίπου εκατό χρόνια αργότερα, το 1521, ανακαινίστηκε εκ νέου αυτή τη φορά από τους κατοίκους της Πωγωνιανής.
Η χρονική αυτή περίοδος ήταν η περίοδος που η Μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της. Είχε μεγάλη περιουσία και μετόχια μέχρι και στη Ρουμανία ενώ στους χώρους της λειτουργούσε σχολή, εργαστήριο χειρογράφων και πλούσια βιβλιοθήκη.
Από τον 12ο έως και τον 17ο αιώνα, η Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου λειτούργησε και ως έδρα της Αρχιεπισκοπής Πωγωνιανής.
Επί Τουρκοκρατίας η Μονή απετέλεσε πνευματικό, πολιτισμικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής. Ενδεικτικά στοιχεία της περιόδου αυτής είναι τα εξής: Από τον 14ο αιώνα λειτουργούσε σχολή χειρογράφων.
Σ' αυτήν ιεροδιδάσκαλοι δίδασκαν χειρογραφία σε μοναχούς και λαϊκούς. Πολλοί λόγιοι και συγγραφείς της εποχής αποφοίτησαν από τη συγκεκριμένη σχολή. Η Ιερά Μονή διατηρούσε μεγάλα μετόχια στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.
Έξω από την Ιερά Μονή Β.Δ. υπήρχε μεγάλο εμπορικό κέντρο στην αποκαλούμενη μέχρι σήμερα περιοχή Παζάρι.
Το μοναστήρι παρέμεινε χωρίς μοναχούς από το 1913 έως το 1988. Η περιουσία καταπατήθηκε και τα κειμήλια εκλάπησαν.
Η ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή ήλθε το 1943, όταν η περιοχή βομβαρδίστηκε από τους κατακτητές Ναζί. Τα κελιά και το αρχείο της Ι. Μονής κάηκαν ολοσχερώς και το Καθολικό λεηλατήθηκε.
Το 1988 το μοναστήρι επανδρώθηκε και πάλι από τη σημερινή αδελφότητα κατόπιν προτροπής και πνευματικής καθοδηγήσεως του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και την ευλογία του μακαριστού οικείου Μητροπολίτου κυρού Σεβαστιανού.
