Στις 7 Ιουνίου του 2002, σε ηλικία μόλις 50 ετών, «φεύγει» από τη ζωή νικημένη από τον καρκίνο και έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που έχουμε να ακούσουμε τα «μαλβινέζικά» της.
Στη «μαλβινική» γλώσσα (κοινώς στα «μαλβινέζικα») και το ερωτικό λεξικό του «άλφα» η Μαλβίνα Κάραλη λέει περί απόκρυψης (ξεμπροστιάζοντας τον σιδερωμένο -και πάντα- ατσαλάκωτο ερωτευμένο):
«Ό,τι κι αν κρύψεις στο ερωτικό πεδίο, τελικά δεν θα κρύψεις παρά μόνον αυτά που δεν θέλεις: τα άκυρα. Αυτά που κρύβεις, φαίνονται.
Μιλήσεις, δεν μιλήσεις έτσι κι είσαι ερωτευμένος, υπάρχει μια τεράστια βουβή δήλωση, και η απόδειξή της, η ζωντανή απόδειξη, είσαι εσύ ο ίδιος και οι σιωπές σου, όσο πιο πολλά κρύβεις, τόσο περισσότερα φαίνονται.
Κι αν ζητήσεις συνενοχικά τη σιωπή του άλλου, αυτό θα γίνει σε μια απελπισμένη σου προσπάθεια να σκεπάσει προστατευτικά ο άλλος τον δικό σου πιθανό λόγο, τη δική σου σιωπηλή ομολογία.
Κι όσο πιο απελπισμένη είναι η προσπάθεια, τόσο πιο εύκολο είναι να μαντέψει κανείς αυτά που πάση θυσία πρέπει να κρυφτούν. Έτσι γίνεται πάντα, και από τον κανόνα κανείς δεν διαφεύγει».
Μαλβίνα = «Γυναίκα»
Πάνε 20 χρόνια από τότε που σιώπησε η κορυφαία φωνή της «Γυναίκας» και αυτού του είδους οι αναλύσεις μπήκαν σε παύση.
Μιας δημοσιογράφου που ταύτισε το όνομά της με τη λέξη γυναίκα μέσω της στήλης της στο εμβληματικό περιοδικό. Τώρα, τα λεγόμενα αποφθέγματα μπαίνουν ως αφιέρωμα, είτε στην επέτειο γέννησής της είτε σε αυτή του θανάτου της. Να, όπως τώρα.
Η διαφορά είναι, πως η γυναί(q)α* που γράφει το εν λόγω κείμενο δεν άκουσε απλώς πολλές φορές αυτά που είπε η Μαλβίνα Κάραλη, αλλά έκανε πολλές ώρες απομαγνητοφώνηση τις σιωπές της, ως μέρος μιας πρακτικής τόσο στη δημοσιογραφία όσο και σε άλλες πολεμικές τέχνες- όπως ο έρωτας.
Σε μια εποχή που ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων δεν έχει μάθει να ακούει, και η ανάγκη να ακουστεί η φωνή της γυναίκας είναι επιτακτική, μια καλή αρχή θα είναι να διαβάσουμε όλοι τα βιβλία της, κι αν τα διαβάσαμε να επιστρέφουμε πάντα σε αυτά.
Γιατί τα λεγόμενα της «δική μας» Μαλβίνας είναι πολλά περισσότερα από μια λεζάντα σε φωτογραφίες στο Instagram.
Πάνε 20 χρόνια από τότε που οι πιστοί αναγνώστες της συνειδητοποίησαν για τα καλά το κλισέ «η απουσία της, είναι πιο ηχηρή από την παρουσία της».
Πάνε δύο δεκαετίες από τότε που οι γυναίκες έπαψαν να είναι συνένοχες και να έχουν παρέα όταν χάνανε την αξιοπρέπειά τους απέναντι σε εκείνον τον «άλλον».
Διότι αν δεν τη χάνανε για τον έρωτα θα ήτανε «ο βλάκας». Και υποψιάζομαι πως στα χρόνια της social-έρας είναι πολλές και πολλοί αυτός «ο βλάκας».
Η φωνή της Μαλβίνας Κάραλη σιώπησε στις 7 Ιουνίου. Ήταν μόλις 50 ετών και πάλεψε γενναία με τον καρκίνο. Στα «μαλβινέζικά» της περιλαμβάνονται:
«Μoυ λένε: Αυτό το είδος έρωτα ίσως δεν είναι και τόσο βιώσιμο. Πως μπορούμε να αξιολογήσουμε τη βιωσιμότητα; Γιατί το βιώσιμο ταυτίζεται με το Αγαθό; Γιατί το Διαρκώ να είναι προτιμότερο από το Καίγομαι;»
«Σπάστηκα με την ατάκα σου ‘«Κοίτα να διασκεδάσεις». Δεν γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. Γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς»
«Μόνο αυτούς που με τρόμαζαν αγάπησα. Ίσχυε για μένα το αρχαιοελληνικό είναι τρομερό να πέσεις στα χέρια ζωντανού Θεού. Aπό την άλλη μεριά, ήταν και οι μόνοι που με ενδιέφεραν».
«Η ένταση ενός καινούργιου έρωτα εξαρτάται από τη μοναξιά που προηγήθηκε από αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γραφή. Ξαναγράφω, λοιπόν, με την έξαψη που ζεις έναν αργοπορημένο έρωτα»
«Έχω έμμονες ιδέες. Που για ‘μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης»
«Όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα»
«Γιατί τα κάνεις αυτά; Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω»
«Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι»
«Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη.
Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Έναν χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική.
Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα».
«Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν»
Ps. Μποέμισσα, αντισυμβατική, ταλαντούχα, αιώνια έφηβη. Γυναίκα με οξυδέρκεια, αντίληψη και συναισθηματική νοημοσύνη.
Γυναίκα- πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή της, και τόσο προκλητικά ρομαντική σαν να γεννήθηκε σε άλλον αιώνα. Δημοσιογράφος, συγγραφέας, ποιήτρια.
Ταλαντούχα στη δουλειά της ή αλλιώς την ώρα που παραχωρούσε συνεντεύξεις έκανε εκείνη τις συνεντεύξεις και το αντίστροφο. Fashion icon που φορούσε το μαύρο κοστούμι με «μαλβινέζικο» τρόπο και ισχυρές δόσεις αυτοπεποίθησης.
Beauty icon που όταν αποχωρίστηκε τα μακριά πλούσια μαύρα μαλλιά της δεν βρήκε απλώς την ταυτότητά της αλλά πήγε τη θηλυκότητα σε ένα άλλο επίπεδο. Υψηλό επίπεδο.
Εμβληματική μορφή aka μία από τις πιο ιδιαίτερες φυσιογνωμίες που πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε αυτή τη γη. Μια γυναίκα που αγάπησε και αγαπήθηκε -πολύ περισσότερο από όσο πίστεψε.
P.s 2
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ενεπλάκησαν με τη δημοσιογραφία αλλά και σε άλλες πολεμικές τέχνες λόγω των «μαλβινέζικων».
Το «ό, τι αξίζει στον άνθρωπο, είναι να ζήσει έστω και μια φορά στη ζωή του μια ιστορία της προκοπής», που αναφέρεται στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου, «Ο Άνεμος Κουβάρι», ήταν η αιτία να χτυπήσει κάποτε μια γυναί(q)a το κουδούνι του πρώην της στις τρεις τα ξημερώματα (εκείνος της πρότεινε το βιβλίο).
Εκείνα τα ξημερώματα ακολούθησε έντονη διαφωνία για το αν η Μαλβίνα έπρεπε γίνει πρωταγωνίστρια με αυτόν τον τρόπο. (Αλλά, δεν θα πω ποια θέση πήρα απέναντι στον Λ.).