«Δεν θυμάμαι τον τίτλο που είχε αλλά ξεκινούσε με την κηδεία μου. Είχε έρθει στην κηδεία μου κι εκεί άρχισε να αναπολεί. Δεν βγήκε ποτέ. Διάβασα κάποια πράγματα» είπε αρχικά ο Νίκος Μακρόπουλος.
«Το τέλος δεν το φοβάμαι, είμαι συνειδητοποιημένος αλλά δεν παύει, όσο περνούν τα χρόνια κι είσαι πάνω από τα 50, να πλησιάζεις και να θες να τα έχεις όλα τακτοποιημένα, χωρίς να έχεις εκκρεμότητες» συμπλήρωσε ο Νίκος Μακρόπουλος.
Στη ζωή του έκανε τις αναθεωρήσεις του και προσπάθησε να μετριάσει τα πάθη του.
«Δεν αλλάζουν πολύ οι άνθρωποι. Ο άνθρωπος παλεύει να μετριάσει τα πάθη του. Τα πάθη είναι σαν το άσθμα δεν καταπολεμούνται ποτέ αλλά δεν ξέρεις πότε θα ξυπνήσουν», είπε.
Η καραντίνα πέρασε δημιουργικά για τον Νίκο Μακρόπουλο καθώς άρχισε να φτιάχνει φωτιστικά από μπουκάλια, μία ασχολία που τον βοήθησε να ανταπεξέλθει στη δύσκολη συνθήκη του εγκλεισμού.
Στο σενάριο να ανέβει ξανά τα σκαλιά της εκκλησίας δεν απάντησε αρνητικά. «Μπορεί, είναι κάτι που δεν με απασχολεί, γιατί να μην το ξανακάνω;» είπε.