Δεν έχω κανένα πρόβλημα γιατί τον αγαπάω τόσο πολύ τον Αλκιβιάδη, όχι μόνο γιατί είναι παιδί μου. Πατέρας ή γιος γίνεται κάποιος επειδή το κερδίζει. Εμείς την κερδίζαμε κάθε μέρα αυτή τη σχέση.
Δίναμε πολλή αγάπη ο ένας στον άλλο. Περάσαμε μαζί το πεζοδρόμιο της ζωής και είδε μια κατάσταση τελείως διαφορετική από ότι εδώ που του έκανε καλό στην ψυχολογία του”.
“Είναι τελείως διαφορετικό να μεγαλώνει σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, όπου ο πατέρας του είναι κάποιος το οποίο είναι ευλογία και κατάρα.
Στην Ελλάδα δηλαδή θα έπρεπε πάντα να αποδείξει σαν ο γιος του Στράτου και της Μαρίας, ενώ εκεί είδε ότι ο ήρωας μπαμπάς, που στην Ελλάδα είναι κάτι, δεν είναι τίποτα” συμπλήρωσε. «Δεν ξέραμε αν θα επιβιώσουμε τον επόμενο μήνα οικονομικά.
Δίναμε θάρρος ο ένας στον άλλον μέσα από την αγάπη.
Αυτό μας ένωσε ακόμη περισσότερο. Ήταν πολύ ισχυρό, υπήρχε ο κίνδυνος του να μην έχουμε τίποτα και μας έκανε μια γροθιά. Στο τέλος ήταν ευλογία. Έγινα απεριόριστος μέσα από την αγάπη», δήλωσε ο Στράτος Τζώρτζογλου.