Η σχέση ανταλλαγής με το δολάριο άγγιξε το 6,06, αποδεικνύοντας ότι παρά τις αθρόες πωλήσεις δολαρίων από τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της τουρκίας, ο Ερντογάν δεν έχει καταφέρει να σβήσει την πυρκαγιά που άναψε από την προηγούμενη εβδομάδα στο νόμισμά του και απειλεί τα θεμέλια της τουρκικής οικονομίας.
Η λίρα έχει πέσει στα χαμηλότερα επίπεδα από το Μάιο του 2019, ενώ η αγοραστική της δύναμη έχει υποχωρήσει στο μισό από το 2016.
Σε σχέση με τις αρχές του 2015 η αγοραστική δύναμη των τούρκων με βάση την αξία του νομίσματος έχει υποχωρήσει στο ένα τρίτο.
Νέες αναλύσεις από τράπεζες όπως η Rabobank επισημαίνουν ότι η στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιντλιμπ της Συρίας θα επιβαρύνουν τις ήδη κακές προοπτικές του τουρκικού νομίσματος.
Η τέλεια καταιγίδα
Ο Ερντογάν έχει βάλει απέναντι του τους διεθνείς επενδυτές – καθώς έχει υψώσει φραγμούς στην εμπορευσιμότητα της λίρας προκειμένου να αποτρέψει μια ραγδαία κατάρρευσή της.
Έτσι όμως κάνει τις διεθνείς τοποθετήσεις στη χώρα του όχι ελκυστικές, αφού οι διεθνείς επενδυτές θέλουν να μπορούν να προβαίνουν σε αγορές και
Βάζει όμως απέναντι και τις ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες της Τουρκίας. Από τη μια τους ζητάει να βάλουν πλάτη: να εισφέρουν το συνάλλαγμα που διαθέτουν στα συνολικά συναλλαγματικά διαθέσιμα της κεντρικής τράπεζας τα οποία αποτελούν πυρομαχικά για την άμυνα του Ερντογάν για τη λίρα.
Από την άλλη τους στερεί πολύτιμες πηγές εσόδων από προμήθειες προκειμένου να τις πιέσει να αναζητήσουν έσοδα από νέα δάνεια.
Οι ιδιωτικές τράπεζες του απαντούν ότι αν η κερδοφορία τους μειωθεί και η μετοχή τους πιεστεί θα συμβεί το αντίθετο: δε θα μπορούν να δώσουν δάνεια στην οικονομία.
Αυτό που δεν χρειάζεται να “βάλει απέναντι” ο Τούρκος πρόεδρος είναι η οικονομική λογική, η οποία είτε ως προς το πως λειτουργεί η πίστωση είτε ως προς το πώς λειτουργεί η αγορά συναλλάγαματος είναι εξ’ορισμού κόντρα στις επιλογές του τούρκου προέδρου.