Άρτα: Και οι γειτονιές ξαναγράφουν …ιστορία

Άρτα: Και οι γειτονιές ξαναγράφουν …ιστορία
Αφορμή για το σημερινό κείμενο απετέλεσε η θετική όσο και εκπληκτική εντύπωση, από απόψεως συμμετοχής του κόσμου,  που δημιούργησε η προχθεσινή εκδήλωση του νεοσύστατου συλλόγου «ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ».
Μια εκδήλωση που απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας, πως ο κόσμος της κάθε γειτονιάς της Άρτας,  ζητάει πλέον να γράψει ο ίδιος την δική του ιστορία και να μην την αφήσει να τη διαχειριστεί η εκάστοτε δημοτική αρχή και οι ανάγκες  που εκείνη έχει. Άλλωστε έχει παρελθόν σ’ αυτό και μάλιστα δημιουργικό.
Αρκεί να θυμηθούμε τις φιλικές …αναμετρήσεις των γειτονιών στην κατασκευή και τον στολισμό των Επιταφίων, τις όχι και τόσο φιλικές …αναμετρήσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων της Άρτας, όπου θεωρούταν σχεδόν προδοσία η συμμετοχή κάποιου παιδιού από την μια γειτονιά στην ποδοσφαιρική ομάδα της άλλης, αλλά και τόσες άλλες εκφάνσεις της δημόσιας αρτινής ζωής.
Θα συμφωνείτε, ελπίζω μαζί μου, πως τα τελευταία χρόνια και με βάση τους τόσους πολιτιστικούς συλλόγους που έχουν δημιουργηθεί στην πόλη μας, ότι προσπαθούμε να αφηγηθούμε από την αρχή την ιστορία της Άρτας, οικοδομώντας την αλλιώς, σαν να θέλουμε να τα ζήσουμε όλα από την αρχή, με την αθωότητα της εποχής των περασμένων δεκαετιών.
Κι είναι αλήθεια, πως μας συγκινεί το γεγονός ότι δεν σταματήσαμε ποτέ να μνημονεύουμε εκείνη την εποχή. Τότε που το παιχνίδι της ζωής φαινόταν πιο ξεκάθαρο και με λιγότερο ιδιοτελείς σκοπούς, αφού αποτελούσε το ορμητήριο για μια κοινή πορεία στην οποία συνυπήρχαν η χαρά, η αγάπη και η δημιουργική πνοή.
Γι’ αυτό και σήμερα, με βάση τις γειτονιές μας και τους συλλόγους τους που ξεπηδούν αργά αλλά σταθερά, έχουμε την έγνοια για να μην χαθούν ούτε οι εικόνες, ούτε η τρυφερότητά τους.
Οι εικόνες του φρεσκοασβεστομένου πεζοδρόμιου και της αυλής κι οι μυρωδιές του βασιλικού, της γαρδένιας και του γιασεμιού.
Ομορφιές κι αρώματα που όσο κι αν προσπαθούμε να τις «μουτζουρώσουμε» και να τις κρύψουμε, αυτές υπάρχουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μας.
Τότε που σταδιακά η Άρτα επεκτείνονταν από τους …ορεινούς που κατέβαιναν για το μεροκάματο στον κάμπο και σιγά – σιγά δημιουργούσαν οικογένειες, κάνοντας άλματα θέλησης και δουλειάς.
Άνθρωποι του μόχθου, που γνώριζαν πολύ καλά τους στίχους του ποιητή «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»!
Τότε που υπήρχε περίσσεια φτώχεια και πραγματικές αφραγκίες, αλλά που δεν «σε έπαιρναν από κάτω», δεν σε …καπάρωναν αλά μπρατσέτα! Γιατί η ζωή ήταν γλυκιά και την μοιραζόσουν με όλους, καθώς τα μονόπατα σπιτάκια με τις αυλές και τις γλάστρες τους, ήταν πραγματικοί παράδεισοι.
Με τις ξύλινες πόρτες τους και τα παράθυρα με τα κουρτινάκια τους, σαν κρυφά χαμόγελα, με τα κουζινάκια τους και τις γάστρες τους να ξεχειλίζουν από αρώματα και να σου θεριεύουν την πείνα, τις νοικοκυρές με το λάστιχο να δροσίζουν τις πέτρες, τις πλάκες και τα τσιμέντα και την πιτσιρικαρία να τρέχει πάνω κάτω, κλωτσώντας την πέτρα για …μπάλα!
Και μέσα σε όλα αυτά η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπου: το καλημέρα και το καληνύχτα στο στόμα όλων, χωρίς να κρύβεται κανένας από τον άλλο, το χαμόγελο φαρδύ πλατύ σε όλα τα πρόσωπα. Και το βράδυ όλοι παρέα, καθισμένοι στα σκαλάκια της εξώπορτας,  κουρασμένοι από το καθημερινό μεροκάματο, αλλά χαρούμενοι από την παρέα και την κουβέντα!
Φτωχός και στερημένος ο κόσμος, αλλά πάντα δημιουργικός και επινοητικός, έβρισκε τους τρόπους να ξεδίνει χωρίς να πληρώνει …αντίτιμο.
Να ακριβώς όπως έκαναν και τα παιδιά του «ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟΥ», αλλά και τα παιδιά των συλλόγων των άλλων γειτονιών της Άρτας, με τα δρώμενα που κάνουν σε κάθε ευκαιρία, είτε θρησκευτική είτε πολιτιστική!
Κι όλες αυτές οι εικόνες και μνήμες ξαναζωντανεύουν, μας κλείνουν  το μάτι και μας παροτρύνουν: «Βγες από το καβούκι σου, υπάρχει φως και ζωή εδώ έξω».
Χ.Α.Α.
epirusblog.gr
5 of 5
Άρτα: Και οι γειτονιές ξαναγράφουν …ιστορία
epirusblog.gr
5 of 5
Αρτα 8728093526892569336
item