Από τους τελευταίους κορυφαίους μουσικούς της χρυσής εποχής του ελληνικού πενταγράμμου.
Προέρχονταν από μεγάλη μουσική οικογένεια, του μουσικού Νικολάου Τζάρα από την Πρέβεζα, από τον οποίο πήρε τα πρώτα μαθήματα και ήταν αυτός που τον οδήγησε στους μουσικούς, άγνωστους για εκείνη την εποχή, δρόμους.
Ο Δημήτρης Τζάρας έζησε για χρόνια δίπλα στους κολοσσούς του ελληνικού τραγουδιού, Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρινέλλα, Καίτη Γκρέυ, Τσιτσάνη, Νίνου, Μπιθικώτση, Μπέλλου, Βαμβακάρη και άλλους, ενώ εργάστηκε για χρόνια στην Colymbia.
Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του «Δεν θέλω να πεθάνω και να μην πω όσα ξέρω για εκείνη την εποχή» και κατά καιρούς σε συνεντεύξεις του ξετύλιγε το κουβάρι των αναμνήσεων με συνταρακτικές αποκαλύψεις.
Αναμφισβήτητα έζησε σημαντικές στιγμές δίπλα σε όλους αυτούς τους μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού.
Άρχισε να εργάζεται ως μουσικός το 1943.
Τα πρώτα του βήματα έγιναν στο πλευρό του Τάκη Μπίνη, του Βασίλη Τσιτσάνη και της Σωτηρίας Μπέλλου ενώ σημαντικό κεφάλαιο στην πορεία του, όπως ο ίδιος είχε πει, ήταν η φιλία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη με το οποίο για πολλά χρόνια, ήταν μαζί και πολλοί δεμένοι.
Για 60 χρόνια έζησε στην Αμερική όπου εργάστηκε εκεί σε κέντρα.
Σε συνέντευξή του στην espresso, όταν γύρισε από την Αμερική για να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα είχε πει «Εδώ θέλω να με θάψουν, κοντά στον πατέρα και στη μάνα μου. Άγιοι άνθρωποι και εξαιρετικοί μουσικοί».
«Ήμουν νοικοκυρόπαιδο, αν και η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή. Η μάνα μου έπαιζε μαντολίνο. Σπουδαία γυναίκα. Από αυτήν έμαθα και κιθάρα.
Ο πατέρας μου ήταν ο περίφημος Τζάρας, ξακουστός σε όλη την Ηπειρο»είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του στην espresso και τα μάτια του θόλωναν από τα δάκρυα ενώ θυμόταν που παιδί ξυπόλυτο πήγαινε στα πανηγύρια για το μεροκάματο και ξαφνικά τού έμελλε να γίνει το πρώτο όνομα στις πιάτσες των μουσικών.
Η κηδεία του Δημήτρη Τζάρα θα γίνει αύριο Πέμπτη 2 Μαΐου, στις 12:00, από τον Ιερό Ναό του Αγ. Βασιλείου στην Πρέβεζα.
Το ποίημα που ακολουθεί βρέθηκε από συγγενικά του πρόσωπα στο σπίτι όπου έμενε τα τελευταία χρόνια στην Πρέβεζα, επί της Δ. Κρόκου.
Ο Δημήτρης Τζάρας έφυγε με ένα καημό
Είχε όνειρο να γίνει στην Πρέβεζα ένα μουσείο μουσικών. Στο σπίτι του στην Πρέβεζα, φύλασσε σημαντικά έργα, δίσκους και όργανα αλλά και σπάνιες φωτογραφίες, τα οποία θα δώριζε στο μουσείο.
Ας ελπίσουμε πως το όνειρο αυτό του μεγάλου καλλιτέχνη θα πραγματοποιηθεί έστω και αργά…!!
Το βίντεο που ακολουθεί είναι από την ταινία Αδίστακτοί - Ο Δημήτρης Τζάρας στα αριστερά από την Μαρινέλλα