Γιατί οι ΗΠΑ ίσως πουν το ναι στα ελληνικά μαχητικά F-16 Block 30 στην Κροατία, ενώ είπε όχι στα ισραηλινά

Γιατί οι ΗΠΑ ίσως πουν το ναι στα ελληνικά μαχητικά F-16 Block 30 στην Κροατία, ενώ είπε όχι στα ισραηλινά
Στο αφιέρωμά μας στις προοπτικές πώλησης αριθμού μαχητικών F-16C/D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας στην Κροατία, σημειώσαμε εμφατικά ότι αν οι ΗΠΑ επιθυμούν πράγματι μία στρατηγική εταιρική σχέση με την Ελλάδα, ένα τέτοιο πρόγραμμα σε συνδυασμό με αναβάθμιση των εν λόγω μαχητικών στην ΕΑΒ σε επίπεδο F-16C/D Block 50+ Advanced, θα ήταν η έμπρακτη απόδειξη των αληθινών αμερικανικών προθέσεων. 
Σημειώσαμε επίσης στο τέλος του συγκεκριμένου αφιερώματος, ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καν τους λόγους να εμποδίσουν την πώληση των ελληνικών Block 30 στην Κροατία, που έχουν στην περίπτωση του Ισραήλ.
Με μία πρώτη ματιά, φαίνεται ιδιαίτερα παράδοξη η πραγματικότητα αυτή, δεδομένης της ισχυρής συμμαχίας ΗΠΑ-Ισραήλ στην ιδιαίτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και όμως ισχύει. Υφίσταται…
Η λογική των ΗΠΑ πίσω από την άρνηση της πώλησης των Ισραηλινών Barak, σχετίζεται κυρίως με το γεγονός ότι τα μαχητικά αυτά είναι εξοπλισμένα με ισραηλινό σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (Η/Π – EW).
Το γεγονός αυτό, μεμονωμένο, δεν είναι ικανό να δικαιολογήσει βέβαια την άρνηση των ΗΠΑ στο σχετικό αίτημα. Αυτό που δεν επιθυμεί όμως η αμερικανική πλευρά, είναι ασφαλώς το να επιτρέψει στο Ισραήλ πρόσβαση σε άλλη μία αγορά. Έστω και μικρή!
Γυρνώντας πίσω στο χρόνο και πηγαίνοντας στη δεκαετία του ‘60, το Ισραήλ σε ότι αφορά στις αεροπορικές του δυνάμεις, επιχείρησε να αυτονομηθεί επιχειρησιακά αντιγράφοντας και κατασκευάζοντας μία έκδοση του επιτυχημένου Mirage III.
Είτε οι Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έκλεψαν πράγματι τα σχέδια του γαλλικού μαχητικού τότε, είτε τους “παραχωρήθηκαν”, είναι κάτι που ελάχιστη σημασία έχει (τουλάχιστον για εμάς…), δεδομένου ότι τελικά ακόμα και όταν το Ισραήλ τελικά στράφηκε στα τέλη της δεκαετίας του του ‘60, μετά από γαλλικό εμπάργκο πώλησης όπλων, στις ΗΠΑ για την κάλυψη των εξοπλιστικών του αναγκών, συνέχισε να υφίσταται η ίδια πραγματικότητα.
Η πλήρης αυτονόμηση, δεν είχε επιτευχθεί. Ή τουλάχιστον δεν είχε επιτευχθεί στον βαθμό που θα ήθελαν οι κυβερνήσεις του μικρού, νεοσύστατου κράτους. Μετά την ανάπτυξη και την παραγωγή του KFIR, οι Ισραηλινοί αποφάσισαν στη δεκαετία του ‘80 να μην αποπειραθούν να μπουν στην ίδια διαδικασία με το πιο προηγμένο και κατά πολύ ικανότερο LAVI.
Γιατί συνειδητοποίησαν τότε ότι το τεχνικό ρίσκο και το (οικονομικό) κόστος ήταν τόσο μεγάλα που ουσιαστικά θα διακινδύνευαν το σύνολο των αμυντικών προϋπολογισμών ίσως και δεκαετιών, μόνο και μόνο για να μπουν σε μία αγορά όπου θα αντιμετώπιζαν σφοδρότατο ανταγωνισμό από πραγματικές υπερδυνάμεις…
Οι ίδιες οι ΗΠΑ δε, είχαν ξεκαθαρίσει τη θέση τους ως προς το ζήτημα αυτό, μη παρέχοντας άδεια εξαγωγής άδειας του κινητήρα J79, αλλά και άλλων συστημάτων του KFIR… Οι Ισραηλινοί συνειδητοποίησαν λοιπόν στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ότι θα έμεναν χωρίς ένοπλες δυνάμεις αν προχωρούσαν στην ανάπτυξη και παραγωγή του LAVI. Για πολλά χρόνια!
Η συγκυρία τους βοήθησε εκείνη την περίοδο. Παράλληλα με τον ορθολογικό τρόπο με το οποίο αντιμετώπισαν την κατάσταση. Έχοντας ήδη μπει στη διαδικασία της τροποποίησης / μετασκευής αεροσκαφών και συστημάτων, προκειμένου να καλύψουν τις δικές τους ιδιαίτερες επιχειρησιακές ανάγκες με χαμηλό κόστος αποφάσισαν την εγχώρια ανάπτυξη επιμέρους συστημάτων, κάθε είδους.
Οι κατασκευαστές ζητούσαν απίστευτα ποσά για να υλοποιήσουν και να πιστοποιήσουν αυτές τις τροποποιήσεις που ζητούσαν οι Ισραηλινοί τις οποίες συν τοις άλλοις μπορούσαν μετά να πουλήσουν χωρίς κόστος ανάπτυξης σε άλλους χρήστες.
Κατά συνέπεια, εκμεταλλεύτηκαν την αλματώδη πρόοδο στον τομέα των ηλεκτρονικών και των ηλεκτροοπτικών σε συνδυασμό με το ανά τον κόσμο εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό τους, για να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν δικά τους ατρακτίδια ηλεκτρονικού πολέμου / παρεμβολών, δικά τους ατρακτίδια ή ενσωματωμένα συστήματα στοχοποίησης μέσω IR αισθητήρων και κατάδειξης λέιζερ, δικά τους ραντάρ έρευνας και εγκλωβισμού, δικά τους όπλα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, δικά τους αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα, δικά τους τεθωρακισμένα και άρματα μάχης, δικά τους UAV και πολλά άλλα…
Η λίστα των αμιγώς ισραηλινών συστημάτων, πυρομαχικών, όπλων και συστημάτων είναι πραγματικά τεράστια σήμερα και φέρνει στην οικονομία της χώρας επίσης τεράστια ποσά από αγορές ανά τον κόσμο, σε ετήσια βάση.
Ένα παράδειγμα μόνο για να μην μακρηγορούμε… Το ατρακτίδιο στοχοποίησης και κατάδειξης AN/AAQ-28 LITENING έχει πουλήσει αρκετές εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες…) μονάδες και αξιοποιείται σε όχι λιγότερους από 20 διαφορετικούς τύπους μαχητικών, επιθετικών και καθαρόαιμων βομβαρδιστικών αεροπλάνων!
Λοιπόν, δεν θα μπούμε ξανά στη διαδικασία να αναλύσουμε γιατί στο Ισραήλ έγιναν όλα αυτά τα πράγματα τα τελευταία 40 χρόνια και εδώ δεν έγινε απολύτως τίποτα. Τους λόγους τους γνωρίζουμε πολύ καλά, παρά το ότι εξακολουθούμε να επιμένουμε στις ίδιες τακτικές…
Αυτό που οφείλουμε, όπως σας είχαμε υποσχεθεί, να διευκρινίσουμε, είναι ότι για όλους αυτούς τους λόγους που προαναφέραμε, οι ΗΠΑ δεν επέτρεψαν την πώληση των ισραηλινών F-16 Barak στην Κροατία.
Πολύ απλά δεν θέλουν με οποιοδήποτε τρόπο να βοηθήσουν (ή έστω να επιτρέψουν) την πρόσβαση των Ισραηλινών σε άλλη μία αγορά. Παρά το γεγονός ότι οι ίδιες οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, αξιοποιούν επιχειρησιακά δεκάδες ισραηλινά συστήματα! Λόγοι οι οποίοι στην περίπτωση της Ελλάδας… δυστυχώς ΔΕΝ υφίστανται.
Σε πάρα πολλούς τομείς, οι αμυντικές βιομηχανίες των δύο χωρών διατηρούν άκρως ανταγωνιστική σχέση με το συσχετισμό κόστους / απόδοσης να ευνοεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό τα ισραηλινά προϊόντα… Καλό θα ήταν να μην έχουμε καμία αμφιβολία περί αυτού.
epirusblog.gr
5 of 5
Γιατί οι ΗΠΑ ίσως πουν το ναι στα ελληνικά μαχητικά F-16 Block 30 στην Κροατία, ενώ είπε όχι στα ισραηλινά
epirusblog.gr
5 of 5
ενδιαφέροντα 7548427521648125015
item