Μεταφέρουν τουρίστες στην περιοχή της Θεσπρωτίας και της Ηπείρου, αλλά επίσκεψη στον τόπο, όπου γεννήθηκε και γιγαντώθηκε η επαναστατική συνείδηση κατά των Τουρκαλαβανών κατακτητών και ζυμώθηκε με αίμα η ιδέα της απελευθέρωσης του Γένους, δεν προβλέπεται. Αν και τα διδάγματα, από ένα τέτοιο "προσκύνημα", θα μπορούσαν να είναι πολλά για τον καταπισμένο πολύπλευρα σύγχρονο κόσμο.
Έτσι φτάνουν κρουαζερόπλοια στην Ηγουμενίτσα και οι τουρίστες κατευθύνονται στα Μετέωρα, στην Καλαμπάκα, στη Δωδώνη, στο Μέτσοβο, στα Σύβοτα, στην Πάργα κ.λπ., αλλά ποτέ στο Σούλι. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα γκρουπ τουριστών. Δε φταίνε, βέβαια, οι τουρίστες.
Το Σούλι, δυστυχώς, έχει αφεθεί χωρίς υποδομές, η πρόσβαση είναι σχεδόν περιπετειώδης από τη διασταύρωση της Γλυκής, ο αρχαιολογικός χώρος εγκαταλελειμμένος, μουσείο δεν υπάρχει, όπως και άνθρωπος για οργανωμένη ξενάγηση, ενώ η προβολή του μέσω των διάφορων διαφημιστικών προγραμμάτων ανάπτυξης του τουρισμού δεν είναι επαρκής ή καλύτερα είναι ανύπαρκτη.
Οι υποσχέσεις για σύνδεση του Σουλίου με την Εγνατία και η αναστήλωση ενός σπιτιού, δε φαίνεται να υλοποιούνται άμεσα, αλλά ούτε και είναι αρκετά για τη συνολική ανάδειξή του.
Λησμονήθηκε, δυστυχώς, ότι "τα γενόμενο στο Σούλι είναι θαύμα Θεού" (αυτή τη φράση την έγραψε ο σοφός Κοραής προς το Δόγη της Βενετίας τον Απρίλιο του 1772, είκοσι χρόνια πριν επιτεθεί ο Αλή πασάς, όταν 12. 000 Μουσουλμανοτσάμηδες τα έβαλαν με 600 Σουλιώτες και νικήθηκαν κατά κράτος).
katoci.blogspot.gr