Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2015

Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2015 (μέχρι τώρα!)
Φτάσαμε στα μισά του έτους και το cinemag.gr παρουσιάζει τις 15 καλύτερες ταινίες που κέρδισαν το στοίχημα της μεγάλης οθόνης, όταν τα φώτα της αίθουσας έσβησαν.
1. «Έμφυτο Ελάττωμα», του Πολ Τόμας Άντερσον
«Διανύοντας αλλεπάλληλα τροχιές γύρω από την έξοχη ερμηνεία του Γιοακίν Φίνιξ, εκθαμβωτικά φωτογραφημένη και γυρισμένη έτσι ώστε να μοιάζει σε σημεία με ένα πυρετικό όνειρο, η ταινία του Αντερσον απλώνεται στην οθόνη σαν όμορφη μέθη, σαν μια κινούμενη καρτ ποστάλ τεχνικολόρ χρωμάτων και ναρκωτικών αναθυμιάσεων από αλλοτινούς καιρούς». (Λουκάς Κατσίκας)
2. «Mad Max: ο Δρόμος της Οργής», του Τζορτζ Μίλερ
«Όχι ένα ακόμη μηχανικό μπλοκμπάστερ αλλά μια πυρετική και παιχνιδιάρικη ταινία που ξέρει πώς να συνεπαίρνει τον θεατή, να κολακεύει το βλέμμα και να αντιμετωπίζει το comeback τον ήρωά της με τον θριαμβευτικό τρόπο που του άξιζε». (Λουκάς Κατσίκας)
3. «Ανωτέρα Βία», του Ρούμπεν Όστλαντ
«Κι είναι ακριβώς εκεί, στο σημείο συνάντησης της μαύρης κωμωδίας με την τραγωδία, όπου ο 41χρονος Σουηδός εγκλωβίζει θαρραλέα τους ήρωές του ως το τέλος, φτάνοντας στην κορυφή της μέχρι τώρα καριέρας του». (Νεκτάριος Σάκκας)
4. «Leviathan», του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
«Μέσα από μια απόλυτη κυριαρχία στα πλάνα και στην έκβαση της πλοκής του, ο δημιουργός της αριστουργηματικής «Επιστροφής» ξεκινά από ένα ειρωνικό χρονικό ζωής για να συλλάβει σιγά σιγά την ανησυχητική εικόνα ενός κόσμου, καθόλου μακριά από τον δικό μας, ο οποίος τελεί σε πλήρη ηθική κατάπτωση». (Λουκάς Κατσίκας)
5. «Χωρίς Μέτρο», Νταμιάν Σαζέλ
«Ο Σαζέλ παίρνει δυο αντιπαραθέσεις και με τη δύναμη της σκηνοθεσίας, του μοντάζ και των δυο βασικών ερμηνειών του κατορθώνει να τις ζωντανέψει γλαφυρά στην οθόνη, σπρώχνοντας το κοινό να γίνει μέτοχος στον πυρετό, τον ιδρώτα και την απόγνωση των ηρώων του. Και να βιώσει το φιλμ ως μια σφοδρή και τελικά καθαρτήρια εμπειρία». (Λουκάς Κατσίκας)
6. «Χειμερία Νάρκη», του Νούρι Μπίλγκε Τζεϊλάν
«...για περισσότερες από τρεις ώρες έγινες μάρτυρας μιας πλήρως συνειδητοποιημένης επίκλησης σε ένα απαιτητικό μα και γενναιόδωρο σινεμά που πρέπει κανείς να υπερασπίζεται. Γιατί αλλιώς θα χαθεί για πάντα». (Λουκάς Κατσίκας)
7. «Birdman ή η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας», του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
«...ο Ινιάριτου είναι ένας γνήσιος βιρτουόζος που παίρνει στυλιστικά ρίσκα και κατορθώνει να τα φέρει εις πέρας, που δεν επαναπαύεται στην ιδέα μιας λιτής αφήγησης, που συλλαμβάνει κάθε δουλειά του με την επιθυμία να υπερβεί τα προσωπικά του όρια». (Λουκάς Κατσίκας)
8. «Η Φυλή», του Μίροσλαβ Σλαμποσπίτσκι
«Η «Φυλή» θα μετατραπεί σε μία αθόρυβη κραυγή που θα καρφώσει τα μάτια σας στην οθόνη και θα δοκιμάσει την ευαισθησία σας...Άλλωστε μία ταινία που βυθίζεται στη σιωπή, οφείλει να έχει ηχηρές εικόνες. Στη «Φυλή» οι εικόνες είναι εκκωφαντικές». (Πάνος Γκένας)
9. «Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα», του Ζαν Λικ Γκοντάρ
«O Γκοντάρ βάζει για άλλη μια φορά στοίχημα ότι μπορεί να ξαναεφεύρει τον κινηματογράφο και επί μια ώρα και δέκα λεπτά παραθέτει τρισδιάστατες εικόνες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, οι οποίες συνοδεύονται από ένα σχεδόν παραληρηματικό λόγο. Στην πραγματικότητα το «Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα» δεν είναι παρά το ιδιοφυές παραλήρημα ενός γέρου φιλοσόφου ο οποίος βιώνει τις κινηματογραφικές του εμπειρίες ως συνεχείς ακρότητες». (Ορέστης Ανδρεαδάκης)
10. «Μανταρίνια», του Ζάζα Ουρουσάντζε
«Τιμώντας στο ακέραιο τον χαρακτηρισμό «αντιπολεμικό δράμα» χωρίς να καταφεύγουν σε πομπώδεις διδακτισμούς ή υπεραπλουστεύσεις, τα «Μανταρίνια» κοσμούν την ταπεινή κατηγορία των «μικρών» φιλμ που κρύβουν μέσα τους διαμαντάκια». (Νεκτάριος Σάκκας)
11. «Το Μικρό Νησί», του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ
«με την ρετρό καλλιέπειά, τον βλοσυρό του τόνο και τις διαρκείς καταβυθίσεις του στα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής, διαπρέπει τόσο ως δείγμα μιας υγιούς κινηματογραφίας που τολμά να προσεγγίσει (και να αφομοιώσει στην εντέλεια) το σινεμά των ειδών όσο και ως θαρραλέα καταγραφή σκιώδους ιστορικής περιόδου...» (Γιάννης Σμοϊλης)
12. «Στα Χρόνια της Βίας», του Τζ. Σι Τσάντορ
«Προσγειωμένα στα απαραίτητα, αλλά με ένα βάρος και μια ακρίβεια που φανερώνουν ότι το φιλμ θα μπορούσε να ανήκει κάλλιστα σε κάποιο βετεράνο δημιουργό, και όχι σε ένα νεαρό σκηνοθέτη ο οποίος βρίσκεται μόλις στην τρίτη του δουλειά, τα «Χρόνια της Βίας» επικεντρώνονται εκεί που επιθυμούν εξαρχής». (Λουκάς Κατσίκας)
13. «Το Τραγούδι του Φοίνικα», του Κρίστιαν Πέτζολντ
«Μια κατακλείδα ήρεμα σπαρακτική και βαθύτατα θλιμμένη στην οποία η εβραϊκή τραγωδία, η γερμανική ενοχή και η οικειοθελής αμνησία, ατομική και συλλογική, υψώνονται σαν υπενθύμιση ακριβώς τη στιγμή που οι υποκριτικές μάσκες πέφτουν και η αλήθεια ξεγλιστρά πίσω από τις μεταμφιέσεις». (Λουκάς Κατσίκας)
14. «Ο Κος Τέρνερ», του Μάικ Λι
«... ο Μάικ Λι προσπερνά εύκολα τις παγίδες μιας συμβατικής βιογραφικής δημιουργίας προκειμένου να υπογράψει μια ταινία ατμόσφαιρας που δουλεύει σχολαστικά και με απόλυτη επιτυχία προκειμένου ο θεατής της να γίνει μέτοχος του κόσμου στον οποίο κατοικεί ο ήρωας...». (Λουκάς Κατσίκας)
15. «Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα», της Ανα Λίλι Αμιρπούρ
«Η Αμιρπούρ υποβάλλει τον ψυχισμό των ηρώων με επιτυχία και στο τέλος αποθεώνει το ρομαντισμό με έντονα κοντράστ. Στην τελική το «Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα» δεν είναι απλά η πρώτη ιρανική ταινία με βαμπίρ. Είναι ένα εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο». (Πάνος Γκένας)
epirusblog.gr
5 of 5
Φτάσαμε στα μισά του έτους και το cinemag.gr παρουσιάζει τις 15 καλύτερες ταινίες που κέρδισαν το στοίχημα της μεγάλης οθόνης, όταν τα ...
Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2015
epirusblog.gr
5 of 5
Φτάσαμε στα μισά του έτους και το cinemag.gr παρουσιάζει τις 15 καλύτερες ταινίες που κέρδισαν το στοίχημα της μεγάλης οθόνης, όταν τα ...
ενδιαφέροντα 1490930697117685468
item